dapat malungkot ako nung ilalagay ko ang post na ito..
kaso may nakausap ako na friend bago ko mabuksan ang blogger ko...
kinausap ko siya tungkol sa nararamdaman ko nung mga sandaling iyon...
sa mga mabibilis ang isip, hindi ako nagtapat ng pag-ibig sa kanya dahil hindi naman siya yun...
para naman sa mga mapuans na mabilis din mag-isip pag nagbabasa ng blog ko, sasabihin ko na...
hindi ito si Irene...
anyway, kinausap ko siya tungkol sa "kanya"... itatago ko muna pangalan niya kasi hindi ko pa kaya ipagtapat sa kanya kasi taken na siya...
anyway, kinwento ko ang mga nasabi sa akin... and at the end of the conversation, lumuwag ang pakiramdam ko kasi there was a kind of aura of hope after...
haay... sana magkita na rin kami... para naman kahit paano ay maibsan ang nararamdaman ko...
skip to main |
skip to sidebar
Ang mga nilalagay sa blog na ito ay mga nais kong ipahiwatig sa lahat ng pumupunta rito... sa mga nagbabasa ng blog ko, maraming salamat... kung may nais kayong ipahiwatig tungkol sa aking mga nilalagay, ay tinatanggap ko ang lahat ng mga sasabihin ninyo... humihingi na rin ako ng paumanhin kung masasaktan kayo sa mga sinulat ko... mga kuro-kuro ko lamang ito at hindi ko sinasadyang kayo ay masaktan... (grabe ang lalim)
No comments:
Post a Comment